drie keer niks?
er wordt zonder
woorden iets gezegd
als er op een
onzichtbaar litteken
een gewichtloze hand
wordt gelegd
© Marijke Kienhuis, 2019
Marijke Kienhuis
drie keer niks?
er wordt zonder
woorden iets gezegd
als er op een
onzichtbaar litteken
een gewichtloze hand
wordt gelegd
© Marijke Kienhuis, 2019
- Naar (begin) (einde) pagina.
late lente
de uitbundige bloei
laat bladsporen achter
sporen van lenteliefde
als een zwijgende zomerdans
sporen van broosheid
als brug naar de stilte
sporen als een huid
voor helende tederheid
sporen van zinnelijke
zielszachte aanwezigheid
sporen als zonnekracht
voor alle-seizoenen-liefde
maar bovenal sporen
van onsterfelijke liefde
levensecht vanuit
een late late lente
© Marijke Kienhuis, 2019
- Naar (begin) (einde) pagina.
aangeknaagd
zijn toekomst
is wrang en wreed
in het water gevallen
toch aanschouw ik
schoonheid in de
geschonden stam
met de focus op
zijn weerloze naaktheid
zie ik met zachte ogen
een breekbare brug
waarover ik balancerend
stap voor stap
durf leren stilstaan
bij de soms schrijnende
loop van de natuur
© Marijke Kienhuis, 2019
- Naar (begin) (einde) pagina.
Ach lief leeg vel
vind je het erg
nog wit te blijven
de grote woordenbrij in mij
laat zich nog niet beschrijven.
Ach nee lief mens
als onbeschreven blad
is de leegheid me ingewreven
en leef ik zonder woord of zin
toch mooi een maagdelijk leven.
Ach lief wit vel
je bent niet gemaakt
om leeg te blijven
je daagt me uit desnoods
de leegte te beschrijven.
Ach wat lief mens
ik heb geduld met
wat zich zal ontvouwen
ik lig hier rustig wit te zijn
ik wacht in vol vertrouwen.
Ach lief wit vel
'k zie onder ogen
mijn dichterlijke smachten
nog even dan verbinden zich
onze meesterlijke krachten:
De lege volheid is maar schijn
de volle leegte wil zichtbaar zijn.
© Marijke Kienhuis, 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
wachtkamer>
in mijn witte wachtkamer
voor woorden waar
de plaatsen nog niet bepaald zijn
en de inhoud ongeboren
komt als in een nevel
het woord geduld naar voren
geduld om ware woorden
in een veilige bedding
te laten raken en rijpen
geduld om dat wat nog
niet te vatten is te kunnen
omarmen zonder begrijpen
in mijn wachtkamer
voor woorden
is het wazig wit en licht
de spots staan er stemmig
op geduld gericht
© Marijke Kienhuis, 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
ochtendyoga
niet alleen
zwaaien
en strekken
op de tenen
en bukken
ik buig voor
het leven
om de dag
te plukken
•
het oude lied
je wilt het niet
de woorden
zijn versleten
het nieuwe is
nog onbekend
je kunt het
nog niet weten
al wil je zingen
doet het pijn
het nieuwe zal eerst
in stilte zijn
© Marijke Kienhuis, 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
waterindustrie op de fles
heerlijk helder huiswater
huiswater uit de kraan
laat flessen in winkels
daar voortaan maar staan
geen gesjouw geen gedoe
geen statiegeld geen krat
in eigen huis en kraan
daar zit echt water zat
voordat de plastic soep
de wereld overheerst
zeg ik met klem en kracht
EIGEN KRAANWATER EERST
© Marijke Kienhuis, 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
wrakhout het licht in
losgeraakt van
een zinkend schip
eeuwen terug
de diepte ingezogen
stilgevallen in
ondergronds duister
oeverloos wachtend
rimpelloos rustend
is blijven
geloven in ooit
opgetild worden naar
daar waar thuis is
naar daar waar
verlangd wordt
om het gehavende
heel te maken
is blijven
vertrouwen in ooit
op een dag het
licht te zien...
© Marijke Kienhuis, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
bodemschat
tot de bodem gegaan met kunst en constructie
voor een golf van herkenning in resten van wat eens als
volwaardig schip te water ging wijzend nu naar los wrakhout
waarmee verloren gegaan scheepsgevoel teruggevonden wordt
tot de bodem gegaan met kunst en constructie
om licht te werpen op een verdronken gevaarte dat zich-
te diep te ver in het verleden met splinters en spanen
verspreid en versnipperd- eeuwenlang schuilhield
tot de bodem gegaan met kunst en constructie
om -koste wat het kost- ontbrekende stukken weer bij
het grotere geheel te voegen en te doorgronden hoezeer
de geschiedenis van het verlorene deel is van het heden
tot de bodem gegaan met kunst en constructie
om deel te zijn van gevonden worden
© Marijke Kienhuis, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
© Marijke Kienhuis, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Oostvaardersplassen
macaber landschap als een slagveld waar uitgeteerde bomen met bruut geweld zijn geveld en als lijken liggen te wachten om ter aarde te worden besteld |
macaber landschap het natuurlijke evenwicht van leven op dood lijkt te kreunen te steunen en te hinken op zijn laatste poot | |||
macaber landschap waar het voorjaar nog niet lijkt door te dringen of toch? ziet men een veulen op sprietige beentjes springen |
macaber landschap je loopt erdoor met de dood voor ogen is dit te gedogen of zou het beheer actiever mogen? |
© Marijke Kienhuis, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Touch pas ma monde
Ach lief kind
sterk in kwetsbaarheid
met angstige ogen
kijk je me aan
en ik vraag me af
door wie of wat is
jouw veiligheid zo beroofd
dat je zonder bescherming
in de wereld lijkt te staan
Ach lief kind
sterk in kwetsbaarheid
met angstige ogen
zeg je: raak mijn
wereld niet aan
maar ik...
ik wens niets liever
dan mijn armen
om je heen te slaan
Ach lief kind
sterk in kwetsbaarheid
met angstige ogen
vraag je om afstand
ik laat me niet gaan
geef je de ruimte want
ik heb een kind in me
dat jouw doordringende blik
helaas goed kan verstaan
© Marijke Kienhuis, 2016
Geïnspireerd op het schilderij: 'Touch pas ma monde' van Lee Foe
- Naar (begin) (einde) pagina.
van betekenis
zonder zin
geen poëzie
geen passie
in het leven
kunst is het
evenwicht
in zin krijgen
en zin geven
© Marijke Kienhuis, 2015
- Naar (begin) (einde) pagina.
de verbeelding
meer
dan woorden
kunnen zeggen
kun je waarheid
in beelden leggen
in vormen en lijnen
in kleuren en spel
waar woorden
niet reiken
..............
redt
verbeelding
het wel
© Marijke Kienhuis, 2015
- Naar (begin) (einde) pagina.
vragen naar vermogen
hoe dichtbij
kun je delen
als afstand geen
rol lijkt te spelen?
hoe ver kun
je gaan gaan
in nabij
te staan?
hoeveel geef
je weg
als je je weg
niet kent?
wat mist er
als je
in nevel
naaste bent?
wie ben je
zelf nog
als zicht
is vergaan?
wanneer stem
je op stilte
om stevig
te staan?
© Marijke Kienhuis, 2015
- Naar (begin) (einde) pagina.
Als dichter
als dichter
zag zij steeds
het verleden
door een kier
die heeft
ze gedicht
wil alleen
nu en hier
© Marijke Kienhuis, 2015
- Naar (begin) (einde) pagina.
♥
liefde
vindt
een
weg
waar
geen
weg
is
♥
liefde kan
zonder meer
bestaan
hoeft nooit
uit wil
altijd aan
♥
mijn liefde
voor jou
wil wellen
niet nieten
© Marijke Kienhuis, 2015
- Naar (begin) (einde) pagina.
Terug naar "De Gedichten"