De Dijkdichters

Petra Meijnen

Petra Meijnen

Als ik je zie

Als ik je zie
dan borrelt het van binnen
raak ik compleet
helemaal buiten zinnen
je schitterende vorm
laat mij kwijlen van genot
mijn lijf gaat tintelen
van jou word ik helemaal hot
mijn bruine Godheid
niets komt nog er na
dat eerste stukje
oh, ja,

dat allereerste stukje
chocola.

© Petra Meijnen, 2022

- Naar (begin) (einde) pagina.



de vloedlijn

Je bracht mij
het bijtende zout
van woeste woelige golven
de spiegelingen van de zon
die door water
steeds opnieuw
werden bedolven

de straffe wind
een woei van zand
die mij, bij de vloedlijn aangeland,
liet voelen
dat de weg langs die lijn
leiden zou tot aanvaarding
van mijn diepste pijn

de zilte zee
waste de wonden
beende ze uit
tot vergane zonden
spoog ze als koppen van schuim
op het strand
ze werden zichtbaar

ik raapte ze op
met rechterhand
de linkerhand
bracht ze naar mijn hart
zacht en open
om samen
langs de vloedlijn te lopen

© Petra Meijnen, 2022

- Naar (begin) (einde) pagina.




Ik geef

Ik geef
mijn voelen vanuit weten
mijn gedachte
dat waar ik zelf op wachtte
        Ik geef
        mijn kijken en zien
        mijn spiegel
        al maakt het soms kriegel
                Ik geef
                mijn verdriet en pijn
                mijn zijn, zo ik ben
                hoe ik mijzelf in jou herken
                        Ik geef
                        mijn maaksels en woorden
                        mijn verbeelde
                        omdat het mij heelde
                                Ik geef
                                mijn verhalen en dromen
                                mijn liedjes
                                en hun melodietjes
                                        Ik geef
                                        mijn troost en hoop
                                        mijn vertrouwen
                                        dat je altijd op je hart kunt bouwen
Ik geef, deel gewoon een stukje van mijzelf, wie ik ben, wat ik Leef. Dàt is wat ik geef.

© Petra Meijnen, 2022

 

- Naar (begin) (einde) pagina.




ZO'N BLAADJE

Heb jij dat ook wel eens
dat blaadjes zomaar spreken
dat ze naar je kijken
en even op een smiley lijken

dat ze zich wassen in de regen
niet lachen maar wel
glimmen van plezier
zo’n blaadje zie je hier

© Petra Meijnen, 2022

- Naar (begin) (einde) pagina.



Limmerick

Een man, heel doorluchtig met gaten
die zelf niet kan schreeuwen of praten
staat daar op zijn plek,
dat vindt hij te gek.
kan echter het hurken niet laten


Limmerick

Een tong met een duister verleden
gestaald en gehard in het heden
verweerdheid eraf
stond Lucifer paf
zijn naam werd van toen af vermeden.

© Petra Meijnen, 2022 - 2 x liummerick

(de Exposure, kunstenaar Antony Gormle. De tong van Lucifer, kunstenaar Ruud van de Wint.)

- Naar (begin) (einde) pagina.



De Oostvaardersdijk

De zilveren golfjes
geven sprankelend licht
aan de grijs- groene kleur van het
water

een meeuw zweeft langs
een schreeuw
ganzen gegak
zacht eenden gesnater

de wind briest
en aait het water
geeft wangen een rozige gloed

basaltblokken
tegen de aarde geland
waar het water klotst en voedt

de geur van
water, planten en hooi
waait weg
gelijk mijn zorgen

het groen-kleurig lint
met de grijze streep

hier voel ik mij geborgen.

© Petra Meijnen, augustus 2021

- Naar (begin) (einde) pagina.




Terug naar "De Gedichten"


2022-11-03 (45005)