Dichters 'In de Pers/Media'
2023
Dijkdichters timmeren aan de weg
klik op een foto voor een vergroting.
30 augustus 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: ‘Vrije val’ (Derya Sevcan Uzun)
Derya Sevcan Uzun is Dijkdichter en geboren in Centraal Anatolië, opgegroeid in de Hanzestad Kampen. “Als een rivier baan ik mij een weg door het leven tussen verschillende landen, continenten, culturen en generaties. Van huis uit heb ik al op jonge leeftijd de voorliefde meegekregen voor Anatolische volksmuzikanten die ook wel asik's worden genoemd. In mijn studententijd leerde ik vervolgens de grote soefiedichters Yunus Emre en Rumi kennen. Hun mystieke vorm van dichten raakten mij in het Nederlands nog meer dan toen ik ze nog in het Turks las. Nu dicht ik zelf, geïnspireerd door asik's, abdal's, veli's en soefie's van waar mijn wieg heeft gelegen, maar uit ik mij het beste in het Nederlands. De rivier blijft stromen en zoekt zijn oceaan om uiteindelijk zichzelf in kwijt te raken.”
Vrije val
Draden van emoties zijn niet vast te grijpen
zelf in de war kunnen ze mij geen houvast bieden.
Vergis ik mij als mijn blikken niets kunnen vangen
wanneer ik tevergeefs zoek naar troost om mij heen?
Geen weerstand die de snelheid van mijn val kan verminderen
landen in roerigheid is wat mij doet vrezen.
Bizar, als ik mij bedenk hoe ik ben geleid tot dit punt
hoe is het zover gekomen, hoe verder nu?
Bereidheid om te vallen is een voorwaarde van deze weg
als ik het doel wil bereiken dat ik mijzelf opleg.
Langzaam verstrijkt de tijd als teken van de diepte van het dal
Wanneer komen mijn vleugels in zicht, om mij te redden van deze val?
Wie geeft gehoor aan mijn stem wanneer ik beland in een vrije val
en wanneer ik alsmaar versnel, wie toont er dan genade?
Ze zeggen: ‘Liefde verbrandt je vleugels!’ Maar Rumi zegt:
‘Wat heb je aan je vleugels als je niet vliegt naar de Liefde?’
Uiteindelijk vind ik troost in de woorden van Yunus:
‘Wie zoekt er nog naar vleugels als je de Liefde hebt gevonden…’
© Derya Uzun 12 juli 2023
Naar Radio Lelystad.
25 oktober 2022.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Nacht' (Marjolein Pronk Huisman)
Het dijkdichtersgedicht van de maand juli komt van Marjolein Pronk Huisman, die zich vrij recent bij "De Dijkdichters" voegde.
Marjolein schreef vooral als kind al veel gedichten, dit verwaterde wat. Maar Zo’n twintig jaar geleden via het radio programma ‘Toonkunst’ en L’innovation leerde zij Gerard Beense onze oude stadsdichter kennen. Hij inspireerde haar om vooral weer gedichten te gaan schrijven en ze heeft zich deze raad ter harte genomen. Marjolein heeft naast het dichten nog twee andere passies, dat zijn zingen en toneelspelen. Ze is creatief gezien dus een veelzijdig mens. Bij het schrijven van "het dijkdichtersgedicht van de maand" liet zij zich door de nacht, en alles wat je dan kunt aanvoelen, inspireren.
Nacht
De nacht van schemerschaduw naar donker als carbon
Tot je geen hand voor ogen meer ziet
Wie weet wanneer de nacht echt begon
Ik moet steeds denken aan het lied
‘De nuttelozen van de nacht’
De types die je zo laat nog ziet
De drank heeft hen in zijn macht
Duister bezongen in menig lied
‘Sarastro’s todesschmerzen’, Mozarts Königin der Nacht
Het land der dromen ligt ook in de nacht
Waarin een ieder zijn eigen waarheid geniet
Waarover het mannetje van de maan soms lacht
Als hij dit alles van bovenaf beziet
Maar hoe lang als ik u vragen mag
Duurt nog dit schemergebied
Hoe lang is de draagtijd van een nieuwe dag
Het lijkt al zolang sinds de zon ons verliet
Ik denk dat ik hier maar even wacht
Wellicht dat het eerder daagt dan gedacht
© Marjolein Pronk Huisman, juli 2023
Naar kranten artikel.
4 juli 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: ‘Leef!’ (Joshua Buijnink)
Joshua Buijnink is lid van De Dijkdichters en woont al ruim 35 jaar met zijn gezin in Lelystad. Hij werkt daar als chemisch analist in het laboratorium. In Lelystad is hij ook bekend door zijn pianospel bij bigband de Q-Buskers, het open podium De Salon en begeleidt hij een keur aan lokale artiesten op piano. Binnen het bestuur van stichting Poetikos vervult hij de rol als penningmeester en geeft hij De Nationale Stadsdichtersdag vorm.
Hij werd tweede in de finale van de stadsdichterswedstrijd in Lelystad, maar dat weerhoudt hem niet om nog altijd bezig zijn met poëzie, zoals in het programma De Dinsdagavond Salon op Radio Lelystad.
De uitzending van 27 juni 2023 ging over levensverhalen. Vandaar onderstaand gedicht ‘Leef!’
Leef!
Kijk naar mij, ik leef
Het vuur in mijn ogen
vlamt nog altijd op
Hoop is niet vervlogen
De doorns op mijn pad
verstikten de bloemen niet
al gingen jaren voorbij
zij hebben mijn lied gevormd
Het lied dat oma gisteren
nog voor mijn moeder zong
vandaag wil ik het zingen
laat lente mijn levenslied zijn
© Joshua Buijnink, 28 juni 2023
Naar Radio Lelystad.
28 juni 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Onderweg' (Erik Kramer)
Erik Kramer is lid van De Dijkdichters. Zijn gedichten kenmerken zich door met weinig woorden de essentie weer te geven. De dichtvorm die zich daar uitermate goed toe leent ligt in de Japanse poëzie, bijvoorbeeld de tanka, haiku of senryu. In zijn andere gedichten is meer ruimte, niet gebonden aan een strak schema, maar wel (al dan niet in rijmvorm) de essentie willen behouden. Gevoelens proberen uit te drukken in wezenlijke bewoordingen duurt een dichtersleven lang.
Onderweg
Onderweg naar
mijn verlangen stuit ik
op obstakels.
Misschien ontbreekt mij inzicht
waardoor ik de afslag mis
Tanka
Oost-Indische kers
bloeiende impressie van
een verwondering
Haiku
In liefde begeleidt
zij hem naar eeuwige rust
verdriet krijg een plaats
© Erik Kramer, 7 juni 2023
Naar Radio Lelystad.
6 juni 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Waarom' (Esam al Wasete)
Esam al Wasete volgende de school voor Fine Art in Bagdad. “Ik volgde daar opleidingen op het gebied van theater, schilderen en muziek. Ik heb in mijn eigen land, Irak, 20 jaar opgetreden als drummer en als acteur. Ik schrijf gedichten die op een Arabische website staan. Schilderen doe ik zowel met olieverf als in gemengde technieken. Ik houd van abstract.”
“In 2003 kwam ik naar Nederland. Eerst woonde ik in Dronten en sinds 2017 woon ik in Lelystad. Ik ben lid van het kunstenaarscollectief KUP-11 en dichterskring ‘De Dijkdichters’. In 2018 werd ik stadsdichter van Dronten, voor een periode van twee jaar. Dit gedicht heb ik geschreven vanwege de eindeloze oorlogen en aan de dood waaraan we niet kunnen ontsnappen. Het is het verdriet dat ons hart vult, wanneer we onze dierbaren dag na dag verliezen…”
Waarom?
Wanneer de kaarsen huilen
raakt hun lichaam leeg
en hun gespetter loopt hoog op
niemand zal hun tranen tegenhouden
alleen mijn warme uitademing
de duisternis zal niets verhelderen
alleen het daglicht
Wij bidden meer dan de monniken
wij slapen minder dan de bewakers
en wij vergrijzen voor onze tijd
want de dag van morgen komt hijgend
alsof hij vlucht uit ballingschap
Maar overal kopen de bijen honing
daar de bloemen
achter doornen verborgen zijn
en de zomer gevlucht is
en overal
zijn de kinderen nog steeds op zoek
naar de plant van eeuwig leven
die Gilgamesh verloren heeft
omdat ze uit de dood willen ontwaken
omdat de dood hun bed niet wil verlaten
en hun dromen blijft opsporen
en overal
spelen de kinderen met kraaien
samen springen ze op de afvalhopen
en de vliegen dansen met plezier
op hun gezichten
omdat hun lichaam vuil is
en de kraaien vergeten te krassen
Waarom rijzen onze gebeden in de oorlog
terwijl de vrede zwijgt
wanneer de oorlog ons vergeet
kunnen wij ook vergeten
wij houden nog slechts twee minuten stilte
Waarom verspreiden de herfstbladeren zich op onze
wonden als zout zoals de winter zich verstopt achter
de gordijnen op zoek naar een wolk
Waarom is ons huilen zonder tranen
en zijn onze harten zonder polsslag
zoals een woestijn
op zoek is naar een vijver
Waarom is onze weeklacht
erfgenaam geworden
waarom zijn onze gedichten hijgend
alsof ze lange afstanden gelopen hebben
als bij een wedstrijd
Geachte Dood
neem alles van mijn lichaam
zoveel als jij wilt. Maar...
vergeet niet dat mijn moeder
nog zonen zal baren als graankorrels
en de bruiloft van de dood
blijft mijn vrijheid.
© Esam Al Wasete,31 mei 2023
Naar Radio Lelystad.
31 mei 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Boswandeling' (Igna Geveke)
Gedicht van de week: ‘Boswandeling’ (Igna Geveke)
Het gedicht van de week is van Igna Geveke, lid van de dichtgroep ‘De Dijkdichters’ uit Lelystad.
Haar dichtwerk is filosofisch van aard waarbij zij graag haar observaties op poëtische wijze aan het papier toevertrouwt.
Haar gedicht ‘Boswandeling’ is daar een goed voorbeeld van. Wandelend door de natuur probeert zij de taal die de natuur spreekt in woorden te vervatten, waarbij de sfeer die zij in het bos ervaart haar aanzet tot overpeinzingen over ons bestaan in een groter verband.
Boswandeling
Vele paden heeft mijn voet belopen
veel gedachten door mijn hoofd gegaan
vele geuren die mijn hart ontsloten
turend naar de sterren en de maan.
Vele mensen zijn mij voorgegaan
velen zullen na mij komen
altoos mijmerend loop ik te dromen
lijnen volgend in de schors van oude bomen
zij vertellen hun verhaal
aan ieder die het maar wil horen.
Bladeren ruisen in de wind
winden dwalen door het woud
woorden kunnen niet verhalen
wat hun eigen taal ontvouwt
© Igna Geveke, 24 mei 2023
Naar Radio Lelystad.
24 mei 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Vrijheid' (Juul Baars)
Het Dijkdichtersgedicht van de maand is van Juul Baars (ex stadsdichter van Lelystad).
Zijn gedicht is voor de meimaand, waarin onvrijheid wordt herdacht toepasselijk.
Het heet dan ook "Vrijheid".
Volgens Juul Baars is vrijheid, zeker nu Europa wordt geconfronteerd met een keiharde oorlog,
een begrip dat we moeten koesteren. Vrijheid bestaat niet zomaar en in de wetenschap dat er
voor onze vrijheid keihard is gevochten zal ook aan ons een bijdrage worden gevraagd
om onze verworven vrijheid te behouden.
Vrijheid
de onuitsprekelijke drang
om iets te zijn in deze wereld
elke dag te ervaren
als iets nieuws
door zoekend nieuwe paden
te betreden
ook op oude grond
vrijheid
gevoel van zwermen vogels
die zwevend op hun vleugels
telkens een richting kiezen
gevoel van water in de zee
waarop diep verscholen wensen
onuitgesproken drijven
op golven van vergetelheid
vrijheid
misschien is de angst te groot
en bieden we geen tegenstand
als de massa roept
glijden we onbewust mee
in de stroom van het gewone
waarin elk verlangen naar jou
verstilt
vrijheid...
© Juul Baars, 2021
Naar kranten artikel.
11 mei 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Sta eens even stil' (Rolf Captijn)
Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling.
Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site.
Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid – bijvoorbeeld een actueel onderwerp.
Het gedicht van de week is van de Lelystadse dichter Rolf Captijn.
Rolf dicht al van zijn 8e levensjaar en houd veel van muziek.
Hij is actief lid van de Lelystadse dichtersclub De Dijkdichters en schreef een prachtige gedichtenbundel, ‘Oneindig vers’.
Rolfs gedichten raken het leven.
Het gedicht van de week ‘Sta eens even stil’ is daar een voorbeeld van.
De oorlog in Oekraïne, die op dit moment woedt, raakt hem, zeker in de tijd waarin wij Nederlanders onze doden en onze vrijheid herdenken.
Sta eens even stil
Sta alsjeblieft eens even stil
Als je dat tenminste wil
Bij al het overkomen leed
Dat oorlog heet.
Sta ook na 4 mei eens even stil
Bij een in doodsnood geuite gil
Wat macht met iemand deed
Ons simpel door de vingers gleed.
Sta en voel het grote verschil
Tussen waanidee en gril
Hoe dwang met levens speelt en smeet
En in euforie de mens’lijkheid vergeet.
Sta als wereldburger even stil
Met zoveel oorlog nog op til
Vindt vrede in kiertjes, de kleinste spleet
Een heel klein begripje...
Dat naastenliefde heet.
© Rolf Captijn, 10 mei 2023
Naar Radio Lelystad.
10 mei 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de maand april: 'Lentedroom' (Marlies van Eunen - de Boer)
Het dijkdichtersgedciht van de maand is een lentegedicht, uitgekozen en geschreven door Marlies van Eunen de Boer. Dat zij een lentegedicht uitkoost ligt, gezien het jaargetijde, voor de hand. Marlies is een actief lid van de Dijkdichters en woont nu 5 jaar in Lelystad.
De stad heeft haar hart gevangen, wat vaak ook in haar poezie tot uiting komt.
Volgens Marlies zijn haar gedichten vaak het resultaat van iets dat haar raakt. Dat kan van allees zijn zoals iets in het nieuws, een moment in het openbaar vervoer, iets dat haar overkomt, de rust van de zondagochtend of een moment in de tuin.
Marlies: "Ik schrijf omdat ik geraakt word en daar woorden aan wil geven. Soms word ik geraakt door iets groots en soms juist door iets heel kleins. Het gedicht Lentedroom is een momentopname in mijn tuin. Een klein moment en juist aan dat kleine en kwetsbare moment wilde ik woorden geven."
Wie meer van haar gedichten wil lezen kan terecht op deze link:
www.gedichtenvanmarlies.blogspot.com
Lentedroom
Langzaam ontluikt het leven in de tuin,
in de kruin van de acer opent het eerste blad
dat zich felrood uitrolt naar de hemel toe.
Dik de magnoliaknoppen in de boom,
wachtend op de zon, de lentedroom.
Geurende hyacinten, de zon-kussende anemoon
felgele narcissen, citroenmelisse
bloemknoppen in de appelboom.
Mees, mus en merel druk in de weer
vliegen met takjes op en neer.
En terwijl ik de knoppen in camelia en rododendron bewonder
beweegt er een wolkendek zich voor de zon,
nadert er van ver een golf van donder.
Steeds een beetje dichterbij
waarschuwend - het is nog geen mei.
Zachtjes fluister ik tegen al het tuinleven:
'Hopelijk blijft de staart van maart
jullie ook dit jaar weer bespaard.'
© Marlies Eunen, april 2023
Naar kranten artikel.
1 april 2023.
Naar (begin) pagina.
Nieuwe gedichtenbundel: 'Uit de klei getrokken' (Marc Broekmans)
Wie houdt van Flevoland en die liefde toch ook weet te nuanceren en relativeren kan een kijkje nemen in de nieuwe dichtbundel van Dijkdichter Marc Broekmans.
In zijn nieuwe bundel ‘Uit de klei getrokken’ geeft Marc persoonlijke indrukken van de provincie Flevoland, meestal in een vorm van ‘light verse’. Het is een bijzondere bundel die verkrijgbaar is in de boekhandel (ISBN 978-94-6247-302-7) en ook geleend kan worden bij de “bibliotheek Flevomeer”. Een aanrader dus.
Een gedicht uit de bundel:
Tegen vijven
Laag licht weerkaatst blikkerige gronden
weerspiegelt de hongerigste monden
terwijl koeten vliezen drogen na een duik
Golven tuimelen weerbarstig over oevers
waarop klef zand amechtig strandt
Elementen vormen felgekleurde linten
van loodgrijs, staalblauw, tot groene tinten
die het netvlies raken als souvenir voor later
Zo omkranst de zon wolken bij het Bovenwater
© Marc Broekmans
Naar kranten artikel.
22 maart 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Verwondering' (Wil van der Lans)
Het gedicht van de week is ditmaal van de hand van oud-Dijkdichter Wil van der Lans. Zij is woensdag 1 maart op 95-jarige leeftijd overleden.
Zij schilderde met woorden en voorzag haar gedichten en haiku’s van een opmerkzame levenswijsheid.
Verwondering
Als ik denk over wat is gekomen
hoe al wat is toch heeft kunnen ontstaan
het heelal en de zon en de sterren
de planeten hier jaren vandaan
Als ik denk aan wat leeft op aarde
al wat leefde, maar ook weer verdween
aan microscopisch kleine schepsels
in ons, aan ons en om ons heen
En ik besef wat de hersens vermogen
waar we altijd op hebben vertrouwd
zie wat mensen in duizenden eeuwen
hebben bedacht, gecreëerd en gebouwd
heb geluisterd naar honderden preken
ook naar goeroes van allerlei soort
hun verklaringen blijven onzeker
voor mij rest slechts dat wondere woord
Ik geloof wel in bestaan na dit leven
waag me soms op ongrijpbaar terrein
maar verklaringen geven wordt moeilijk
er kan alleen maar verwondering zijn
© Wil van der Lans, 2014
Naar kranten artikel.
16 maart 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Dan sta ik op' (Jan Huisman)
Het gedicht van de week is van Jan Huisman.
Het Dijkdichtersgedicht van de maand komt dit keer van de Lelystadse "dijkdichter" Jan Huisman.
Zijn passie is het levensgedicht waarbij hij zijn inspiratie put uit de vraagstukken van het leven. Naast Nederlandse gedichten schrijft hij ook Engelse. Dit is terug te voeren op het feit dat Jan een gedeelte van zijn jonge jaren in Canada heeft doorgebracht.
Jan is een actieve organisator van het open (poëzie) podium "De Salon" in Lelystad. Hij schreef inmiddels 3 bundels (allen in de boekhandel verkrijgbaar) met de titels: "Alles of niets", "De Roos" en "The English Rose". Op dit moment is hij bezig met zijn vierde bundel die de naam "De Witte Roos" zal krijgen.
Zijn "Dijkdichtersgedicht van de maand" heet: "Dan sta ik op"
Dan sta ik op
en als ik niet meer leef
waar ben ik dan...
voel alles om mij heen
mijn lijf, mijn leven
mijn adem, adembenemend
beleef mijn gedachten
mijn geweten
ze hangen als een maatpak
om mij heen
ik voel en zie het verdriet
zie
maar het bereikt mij niet
beweeg
maar heb geen idee waarheen
dan sta ik op
zie in een stroomversnelling
het nieuwe leven om me heen
zie alles, voel alles, weet alles
voel dat nieuwe leven dat wacht
ben anders, zie anders
maar één ding is zeker
dat nieuwe leven leeft
begint van voren af aan
leeft weer datzelfde leven
van voren naar achteren aan
leeft weer datzelfde leven
dat ook eindigt als voorheen
het is een cirkel die rond
en rond is
nooit ten einde raakt
het is de eeuwigheid
die hoe dan ook garandeert
dat je altijd weer
en altijd weer anders doorgaat
weer verdwijnt
en weer het nieuwe leven leeft
dat ook weer eindigt en wacht
totdat de eeuwigheid
het leven weer nieuw leven geeft
© Jan Huisman, maart 2023
Naar kranten artikel.
8 maart 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Zes minuten' (Juul Baars)
Het gedicht van de week is deze keer van medepresentator van de Maandagavond-Salon,
Juul Baars, oud-stadsdichter van Lelystad.
Hij werkt momenteel aan de uitgave van een gedichtenbundel met gedichten over momenten in zijn leven.
Het gedicht ‘Zes minuten’ schreef hij naar aanleiding van het afscheid dat hij moest nemen van zijn ex-echtgenote,
die kort daarop stierf. Juul Baars is mede-organisator van het poëtisch open podium ‘De Salon’ in Lelystad.
Zes minuten
Zes minuten, weinig woorden
in de stiltes spreekt de tijd
vlagen van verbinding worden
uitgesproken met wat spijt
diepe wonden ondervonden
in het hart verborgen leed
druppels liefde onbegrepen
onbekend waar je voor streed
donderwolken van het leven
dreven langzaam uit elkaar
afstand liet de liefde zwijgen
samen werd een loos gebaar
Tegenstelling moegestreden
dient het einde zich dan aan
glijden naar een ander leven
groeien in een nieuw bestaan
tanende herinneringen
leven in gedachten voort
nieuwe hoop en nieuw verlangen
ook door hartstocht aangespoord
vrijheid doet een hart herleven
niets dat dit nog ondermijnt
eindelijk jezelf gevonden
en dan is er plots het eind
Zes minuten, weinig woorden
afscheid nemen zonder pijn
zes minuten van ons leven
duurt ons laatste samenzijn
© Juul Baars, 2023
Naar kranten artikel.
22 februari 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: '61 jaar geleden' (Juul Baars)
Ingezonden | Ex-stadsdichter Juul Baars schrijft gedicht over De Cantine, die dreigt te verdwijnen.
In zijn allereerste baan bij de Dienst der Zuiderzeewerken heeft Juul Baars regelmatig
het werkeiland bezocht en zijn middag- en avondmaaltijd genuttigd in De Cantine.
Hij herinnert zich de gezellige huiskamer, de gemoedelijkheid en het kroegachtige sfeertje
waarin je ’s avonds je biertje kon nuttigen.
De Cantine werd al eens verplaatst van het werkeiland naar de huidige plek bij museum
Batavialand waar het etablissement op dit moment staat.
Afbreken, omdat het niet zou passen in het ontwikkelingsplan van het Batavia-gebied
is voor Baars geen optie. ‘Daarmee zou opnieuw een stukje Lelystadse geschiedenis verdwijnen’.
Hij schreef er het volgende gedicht over.
61 jaar geleden
Er is vaak uitgebreid verklaard
dat ons erfgoed moet worden bewaard
omdat het spreekt van ons jong verleden
en van een tijd nog kort vergleden
waarin de zeebodem dras en nat
uitgroeide tot een ware stad.
Echter vooruitgang doet vergeten
herinneringen snel versleten
en door de wens naar betere tijden
laten wij ons vaak misleiden
Zo werd het werkeiland bevlekt
en haar karakter ook genekt
met plannen die zoals ze schijnen
de historie daar laten verdwijnen
Er zijn wel meer voorbeelden te noemen
waar men zich niet op kan beroemen
En er zijn nieuwe plannen, naar het schijnt
waardoor er weer erfgoed verdwijnt
wordt ingeruild voor pracht en praal
en dat kan dan, zo allemaal
want daar waar pionierstaal werd gesproken
dat moet nu worden afgebroken
Het past niet in het Batavia-plan
dus weg ermee, zo gaat het dan
Opnieuw wordt het erfgoed weer verwond
want de Cantine moet tegen de grond
de plek waar ik toen heel vaak zat
en na het werk, mijn broodje at
biljartte en ging klaverjassen
en ’s-Avonds stamppot zat te nassen
de huiskamer van het werkeiland
van laat tot vroeg
en Lelystads allereerste kroeg
Het is maar dat je het beseft
dat je een stad niet echt verheft
als je steeds weer van vooruitgang spreekt
terwijl je het erfgoed daarvoor breekt
© Juul Baars, 8 februari 2023
Naar kranten artikel.
8 februari 2023.
Naar (begin) pagina.
Het dijkdichtersgedicht van februari 2023 is van de hand van Joshua Buijnink.
Hij is sinds april 2022 lid van de Lelystadse Dijkdichters.
Voor zijn gedicht liet Joshua zich inspireren door de filosoof Jalal ad-Din Rumi, geboren in 1207 in wat nu Afghanistan heet.
Rumi is een van de belangrijkste personen uit de Perzisch/Islamitische dichtkunst.
Zijn gedichten roeren de ziel en zijn vooral gericht op spiritualiteit.
Wat Joshua in de gedichten van Rumi trof, was vooral de levenswijsheid die hedentendage nog steeds actueel is:
nl. het zoeken naar jezelf, waarheid en rust. Joshua's gedicht sluit hierop aan.
Hij experimenteerde met de gedachtes: "Hoe krijg je meer gedaan in één dag" en "wat is daarvan de keerzijde.
Het resultaat van Joshua's overwegingen resulteerde in het gedicht: "Meer Tijd"
Meer tijd
Als de aarde trager draaide
en groter werd haar baan
kreeg ik in een etmaal
tweemaal meer gedaan
Dan gaf ook het duister
mij tweemaal zoveel rust
tijd genoeg voor alles
nooit meer uitgeblust
Alleen de tijd, mij gegeven
zou ook twee keer zo snel gaan?
Beter: laat de aarde in haar waarde
en doe zelf eens rustig aan
© Joshua Buijnink, februari 2023
Naar kranten artikel.
2 februari 2023.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'Suydersee' (Marlies van Eunen de Boer)
Het gedicht van de week is van Marlies van Eunen de Boer.
Ze schreef het gedicht ‘Suydersee’ omdat ze graag iets wilde schrijven over wat Lelystad is
voor haar en hoe ze zich, als relatief nieuwe bewoner, al verbonden voelt met Lelystad.
“Bij Lelystad voel ik wind, water, vrijheid, vrije geesten en vooral in alles nog heel erg
de pioniers ruimte van het nieuwe land. Hier sluit je niet aan maar hier ontgin en begin je
en er is nog zoveel onontgonnen en onbegonnen. Hier mag je de ruimte opzoeken omdat er ruimte is.
Hier is het water overal om ons heen als natuurlijke begrenzer voor het opslokkende karakter
van het grootstedelijke buiten het nieuwe land. Met Suydersee wilde ik woorden geven aan hoe
ik kon verankeren in Lelystad en toen de oproep voor de Lely Plank kwam om een gedicht in te
zenden over Lelystad, hoefde ik niet lang na te denken – ik zond Suydersee in omdat het voor mij echt
goed verwoord wat en hoe Lelystad is voor mij,” aldus Marlies.
Suydersee
Verzilt, verzoet, reis met mij mee
Naar de bodem van de zuiderzee
Waar scherend schietend rakelings duikelend
de kust ontwijkend de kiters kiten
Waar ranken reikhalzend de zon opzoeken,
Zoet de druif het vat wil vinden
En wilde wijnen de tong beroeren.
Verstild, verwaaid, droom met mij mee
Op de bodem van de zuiderzee
Waar de Batavia haar zeilen in rust laat klap'ren
En waar in stilgelegde uren na vervlogen avonturen
Haar dame nog altijd het meer trotseert
Waar vogels t wad vinden en mensen aanschouwen,
Dat wat nooit was, zij konden bouwen
Waar de wind vrij speelt en het zand
vergeeld zijn weg zoekt aan een nieuwe kust.
Verketterd, vergeten, zegt men vaak NEE
tegen de bodem van mijn Zuiderzee
Waar ik verwaaid, verzilt, verzoet
Mijn spiegelbeeld opnieuw ontmoet
Waar mijn geschaafde, gebutste hart
Verankerde in Lelystad.
© Marlies Eunen, 31 januari 2023
Naar kranten artikel.
31 januari 2023.
Naar (begin) pagina.
Deze maand is het "Dijkdichtersgedicht van de maand" van de hand van Igna Geveke.
Zij liet zich voor dit gedicht inspireren door de nacht, als de meeste mensen slapen en de natuur in ruste is.
In die rust komen volgens Igna de fijnere energieën en geluiden meer op de voorgrond, en is de mens geneigd naar de sterren en het grotere geheel te kijken.
Igna voelt zich graag deel van het grotere geheel, dat alle deelbelangen overstijgt.
Nachtelijk Ballet
In de stilte van de nacht
Waar alles zwijgend wacht
De zware wind zwoegt rond de huizen
En vogels zuchten in hun slaap
Dansen de daken delicaat
Een tango met de sterren.
De nacht herademt na de drukke dag
Ontfermt zich over de slapende stad
De maan houdt stil de wacht
Licht dief en minnaar gelijkelijk bij op hun pad
Terwijl de Melkweg ver en onbewogen
Dit alles overschijnt.
© Igna Geveke, 6 januari 2023
Naar kranten artikel.
6 januari 2023.
Naar (begin) pagina.
2022
Het Gedicht van de Week:
Oud & nieuw & vrede (Petra Meijnen)
Het gedicht van de week is van Petra Meijnen.
“Wij leven in een tijd waar veel veranderingen nodig zijn en zullen komen.
Eén van de basispijlers hiervoor is mijns inziens vrede.
Wereldvrede begint bij vrede in ieder zelf.
Veel mensen dragen boosheid, jaloersheid, hebberigheid, een gevoel van onmacht of een gevoel van niet goed genoeg zijn etc. in zich.
Door hiernaar te durven kijken, het van jezelf erkennen, is het goed mogelijk om een ander hier ook in te herkennen en te accepteren.
Vrede begint bij het accepteren van je zelf en de ander.
Je hand op het hart van de ander leggen. ongeacht achtergrond, geloof, huidskleur, vrouw/man, kind.
Kijken naar wat is geweest en naar toekomstige veranderingen.
Ieder mens kan hieraan meedoen, het kost niets en je hebt jezelf altijd bij je!
Mijn nieuwjaarswens is vrede voor ieder mens.”
Oud & nieuw & vrede
Een bekend verschijnsel
zo rond de wisseling van het jaar
de oude man met zijn lantaarn
in mist staat het jonge kind al klaar
de oude heeft zijn licht gedoofd
het jonge staat op wacht
dagen waar het licht in rust
donker als de nacht
we kijken even achterom
voorbije tijd herdenken...
dan volgen dagen om te zien wat
wij het nieuwe kunnen schenken
boosheid, onmacht, laat het gaan
dat geldt voor mij en u
ontstoken licht in eigen hart
geeft vrede hier en nu
© Petra Meijnen, geplaatst op 27 december 2022.
Naar kranten artikel.
27 december 2022.
Naar (begin) pagina.
Het Gedicht van de Week:
Dromen zonder uitademing (Esam Al wasete)
Het gedicht van de week is van Esam Al wasete
Esam Al wasete, een Lelystadse dichter, is een Iraakse
vluchteling. Sinds 2003 woont hij in Nederland. Hij was stadsdichter van
Dronten en gaf in 2020 een gedichtenbundel uit met de naam “Dromen zonder
uitademen” (isbn: 9789462471887).
Het gedicht van de maand komt uit deze bundel. Aanleiding tot het gedicht is de gedachte
dat onvrijheid kan worden opgevat als het verliezen van je dromen. Esam
beschouwt in het gedicht zijn dromen als mensen die adem nodig hebben om te
leven, maar vergeefs naar die adem snakken.
Dromen zonder uitademing
Zojuist nu
weet ik dat mijn leven
vergelijkbaar is met een clown-tragedie
een clown die op zoek is naar een grapje
om om zichzelf te kunnen lachen
voor een roestige spiegel
En mijn dromen
zijn als een zwerm duiven
die hun weg aan de hemel kwijt raken
of
als een wolk die haar geheugen verliest
ze bestaan niet meer
Mijn identiteit
raakte als een naald in een hooiberg verloren
in de regendag
als een karbonkel
moe van het wachten op neerslag
Mijn vreemdelingschap
is als bleke gedichten
ze hebben geen schaduw
geen smaak en geen stem
alleen de inkt ligt te slapen op het papier
En mijn
herinneringen
zijn als ramen op zoek naar licht
om met de zon te flirten –
en ze smeken de tijd om te duren
Mijn wond
is als een vreemde
op zoek naar een thuisland
want het land vluchtte weg vanonder zijn voeten
Mijn dromen
zijn er nog steeds
de cipier verlaat hen nooit
En hoewel ze ademen
hoor je hun uitademing niet
© Esam Al wasete 2022
Naar kranten artikel.
17 december 2022.
Naar (begin) pagina.
Het Gedicht van de Week:
Uitzicht (Erik Kramer)
Het gedicht van de week is van Erik Kramer.
Erik munt uit in het "korte gedicht", waarin hij goed in staat is gevoelens op een treffende wijze te verwoorden.
Het gedicht werd gemaakt in 2022.
Uitzicht
Tranen van onmacht vallen
de muur van wegkijken'
aan, die in graniet is gehakt
uit bergen van hoogmoed
tranen van machteloosheid
verdampen in het vuur van
eigenwaan en opportunisme
toch, de hoop blijft bestaan
en bouwt gestaag zijn muur
waarop wij eens zullen staan.
© Erik Kramer 2022
Naar kranten artikel.
8 november 2022.
Naar (begin) pagina.
Het Gedicht van de Week:
Stil in mij (Joshua Buijnink)
Het gedicht van de week is van Joshua Buijnink.
Stil in mij
Onhoorbaar vult zijn echo
het vacuüm in mijn hoofd
waarachter tranen branden
en levensvreugde dooft
Vergeefs zoek ik naar houvast
wil vluchten van ’t gemis
acceptatie is zo moeilijk
dat hij er niet meer is
toen tijd stokte
de rem werd aangehaald
zijn verhaal, zijn leven
naar herinnering vertaalt
© Joshua Buijnink, 8 november 2022
Naar kranten artikel.
8 november 2022.
Naar (begin) pagina.
Het Gedicht van de Week:
Mijn favoriete plek (Marc Broekmans)
Het gedicht van de week is van Marc Broekans.
Mijn favoriete plek
er is niets wat mij belet;
mijn favoriete plek in huis
is en blijft echt: het bed
het bed verschaft mij rust
kalmeert mijn lijf en leden
in mijn bed verkrijg ik lust
het is een ideale stonde
ik raak er opgewonden
ten koste van de slaap
ik rek me er uit en gaap!
laat mijn onderdanen los
zie door de bomen weer bos
het bed verschaft plezier
voor mijn teder minnespel
waarna wij na liggen, jawel;
tot diepe contemplatie komen
korte nachtmerries en dromen
juist daar tot wasdom komen
op vele plekken in het huis
geven wij vaak niet thuis
worden we kriegel, niet in bed
daar lukt het mij weer wel
verkrijg ik mijn evenwicht
onder de lakens is het licht
© Marc Broekmans, 25 oktober 2022
Naar kranten artikel.
25 oktober 2022.
Naar (begin) pagina.
Het Gedicht van de Week:
Verborgen dieptes (Derya Uzun)
Het gedicht van de week is van Derya Uzun
Zij is het jongste lid van de dichtersgroep de Dijkdichters.
Zij heeft een voorliefde voor de Afghaanse dichter Jalal ad-Din Rumi uit de 11e eeuw.
Het Dijkdichtersgedicht van deze maand ademt een beetje de sfeer van Rumi en is filosofisch van aard.
Verborgen dieptes
Verlies ik opnieuw
na een lange zoektocht
iets wat ík kostbaar noemde
kort vasthield en voelde
Om opnieuw te laten gaan
opdat het waardevol blijft
ruw en onbereikbaar
in de zee met verborgen dieptes
© Derya Uzun 2022
Naar kranten artikel.
25 oktober 2022.
Naar (begin) pagina.
Gedicht van de week: 'I knew you so well' (Jan Huisman)
Het gedicht van de week is deze keer van Jan Huisman uit Lelystad.
Hij is al jarenlang lid van ‘De Dijkdichters’ en gaf tot nu toe twee fraaie poëziebundels uit.
Onlangs verscheen zijn derde bundel: ‘The English Rose’ een bundel die geheel in het Engels is uitgegeven.
In deze bundel leeft Jan zich uit in zijn tweede moedertaal, het Engels, dat hij zich in zijn jeugd heeft aangeleerd
omdat hij vanwege de emigratie van zijn ouders in Canada opgroeide.
Engels heeft dus een warm plekje in zijn hart en maakt, zo zegt hij zelf, dat hij vaak nog steeds in het Engels nadenkt.
Het gedicht van de week beschrijft een herinnering aan een verloren liefde van lang geleden,
die Jan in een hoekje van zijn hart heeft opgeslagen en nog steeds koestert.
De bundel van Jan is in elke boekhandel verkrijgbaar..
I knew you so well
I knew you so well
living in the wilderness
of your mind, I knew so wel
where I have dwelt
so many times
where you could not hide
what kept you alive
I knew you by heart
sometimes a little tough
but no more than that
and I knew you so well
your thoughts ringing a bell
If not with me
maybe, with somebodyelse
they will get to know you as I did
I don’t know if I can take it
but there it is, I must leave
guess
I have come to know you too well
started ringing too many bells
the sound a deafening one
I coud not hear you think at all
you have closed your mind for me
It made a retreat, I could not forsee
never did I hear you think again
when it came to that
I knew I had to go away
leaving the wilderness
of your mind
I knew the time had come
I would stop climbimg
those moutains inside
and I knew you so well
your thoughts would ring a bell
if not with me
maybe with somebodyelse
looking for you one more time
I realised, I had lost you
your thoughts were somewhereelse
‘cause, I knew you too well
I could not get in
the bolt was thrown,
a key turned
memories were burned
in the fire of your mind
disappearing into the light
and I knew you so well
your thoughts would ring a bell
if not with me
maybe with somebodyelse
© JR, 11 oktober 2022
Naar kranten artikel.
11 oktober 2022.
Naar (begin) pagina.
Het Gedicht van de Week:
Dementia (Igna Geveke)
Radio Lelystad zal de komende tijd wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ plaatsen van een Lelystedeling.
Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en die verdienen een podium, ook op onze site.
Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden
gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid of een actueel onderwerp.
Het gedicht van de week is gemaakt door Igna Geveke, een Lelystadse dichter.
Zij schreef het gedicht naar aanleiding van de dag voor dementie, welke viel op 21 september 2022.
Haar motivatie is haar eigen ervaring met een geliefd persoon uit haar directe omgeving.
Dementia
Als de geest van een mens langzaam vervaagt
zijn verleden uitgewist
zijn heden een raadsel
zijn toekomst nog ongewis
wat blijft er dan nog
Als alle houvast is verdwenen
geen herkenbaarheid meer over
geen richting of doel
alleen het gevoel
wat blijft er dan nog
Terwijl hijzelf verdwijnt in de mist
de weg voorgoed verloren..
is dat wat hem tot mens maakt
de vaste kern die overleeft
Wat blijft is de essentie van de ziel
© Igna Geveke, 4 oktober 2022
Naar kranten artikel.
4 oktober 2022.
Naar (begin) pagina.
Dijkdichtersgedicht van de maand
Het dijkdichtersgedicht van de maand is dit keer van Anne Graalman, uit Lelystad Haven.
Het gedicht past in het jaargetijde, nu de herfst zijn intrede gaat doen en de zon vaak verdwijnt achter regenachtige wolken.
(Artikel geschreven door Juul Baars)
Poort
de poort naar de zon
staat niet altijd wagenwijd open
soms potdicht of op een kier
verbergt zij zware bewolking
van duister ongrijpbare grijzen
de kunst is te blijven hopen
dat wolken zullen wijken
het licht het zal gaan winnen
en warmte blijft bestaan
opdat de mensen niet verkillen
tijdens hun reis waarin poorten
voor hen open kunnen gaan
© Anne Graalman, september 2022
Naar kranten artikel.
23 september 2022.
Naar (begin) pagina.
Dichters uit heel Nederland tonen hun kunsten tijdens Alphen Taal
Petra Meijnen en Juul Baars haalden in Alphen de plaatselijke krant na een
optreden op 17 september 2022 bij Alphen Taal in de bibliotheek van Alphen aan de Rijn.
Naar kranten artikel.
De sessie wordt geopend door Petra Meijnen die zangeres is en zichzelf begeleidt bij de zang op de gitaar.
Ze komt uit Lelystad. Petra: “Ik ben vanaf mijn zesde jaar al muziek gaan spelen, gitaar en later ook viool.
Helaas kreeg ik op latere leeftijd een aandoening aan mijn handen waardoor het spelen van
instrumenten bemoeilijkt werd. Ik ben toen gaan zingen en dat vond ik fantastisch.”
Petra schrijft haar teksten en muziek zelf.
Soms komt een dichter op een ludiek idee. Dat overkwam Juul Baars uit Lelystad.
“Samen met een wethouder realiseerden we dat in Lelystad er veel mensen waren
met een migratieachtergrond uit meer dan twintig landen.
‘Gedichten zijn voor mij een middel om te communiceren’
We hebben veel van deze mensen benaderd om een gedicht te schrijven.
Al deze gedichten hebben we verzameld en uitgegeven in een boek getiteld Divers Lelystad.“
Het boek is nog steeds verkrijgbaar via Internet. Zijn zoon, Joost Baars, heeft vier jaar geleden de VSB poëzie prijs gewonnen.
17 september 2022.
Naar (begin) pagina.
Ons lelystad
De Dijkdichters in lelystad zijn hard op zoek naar dichterlijk talent.
De dichterskring, die tweewekelijks gedichten doorspreekt in buurthuis De Brink in de Lelystadse Boswijk, bestaat sinds 2009 en is zeer actief
op diverse podia in Lelystad en daarbuiten.
Zo treden dichters op tijdens het jaarlijkse festival Sunsation op het observatorium Robert Morris, in de Salon van Utopodium in het centrum en in de kunstuitleen in de Kubus. Verder zijn Posa, de Moestuin en LelyStart regelmatig bezochte locaties voor voordracht van gedichten.
De Dijkdichters speuren sinds de oprichting naar Lelystadse talent. Momenteel telt de groep 14 dichters,
er is nog ruimte voor twee dichters. Hun werk wordt gelezen, waarna wordt besloten of de dichter toe kan
treden tot de dichterskring. Uit de gelederen van de Dijkdichters zijn in het verleden vier
stadsdichters voortgekomen, te weten oprichter Gerard Beense (dichter van Lelystad),
Esam Alwasete (dichter van Dronten), Martijn Nijdeken (dichter van Lelystad en Dronten) en
Juul Baars (dichter van Lelystad). De Dijkdichters streven naar een plezierige sfeer om elkaars gedichten te lezen,
te verbeteren, vormen uit te proberen en te werken aan de manier van voordragen van een gedicht. In 2024
vieren de Dijkdichters hun 15 jarig bestaan, Eerder, in 2017, kwam een gezamenlijke bundel uit, ‘Dijkdichters Dichten’.
Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan werd het mini bundeltje ‘Dichters zijn wij’ vervaardigd.
Informatie over aanmelding en lidmaatschap is te verkrijgen bij Rolf Captijjn (secretaris),
Anne Graalman (voorzitter) of op de website van de Dijkdichters: www.dedijkdichters.nl.
Op de website staan werken en personalia van alle Dijkdichters.
Naar kranten artikel.
13 september 2022.
Naar (begin) pagina.
Naar actueel In de Pers/Media
Naar archief In de Pers/Media,